Gamle Per Trolsaas (dikt)

For alvor Per har kvelda,
og dagsverket er slut.
Naa la han seg til hvile,
den gamle Kodalsgut.

Ja, lang og varm og trabel
var arbeidsdagen din,
du tok din dont i verda
med lyst og freidig sind.

Du oppe var med sola,
naar faulen sang i top,
om klokka laa i lomma,
du tok ho sjeldan op.

Og plaugen skar i teigen,
og harva beit og reiv,
og Trina kom med kornet
til kake og til leiv.

Og øksa sang i lia,
og bækken ga dig dram,
og Svarten maatte filte,
for lasset skulle fram.

Du lo, naar sola straala,
og yrket dit gik godt,
du lo, naar regnet sila,
og arbeidet gik traatt.

Aa ta i, det var leksa
du blei en mester i,
aa holde ut, var konsta
du øvde al di tid.

Ja, sat det nogen tylvter
i bygda rundt som Per,
vi hørte mindre suting
om priser, skat og vér.

Men Per, den blide gubben,
ble baade harm og stri,
om han traf vinglerier
mot bibelboka si.

For Per, den sterke kjempa,
i bringa var han mjuk,
om kroppen hadde helsa,
var sjela syndesjuk.

Han villig knepte hender
og bøgde ydmykt kne
for himlens far og frelser,
og vannt sig sjælefred.

Da han fik graahaarskrona,
og kinnet skrukna til,
og armane blei trøtte
- da vekste Pers's smil.

Han snakka med Vorherre
som baanet med sin far,
og venta trygt på himlov,
naar tida ute var.

Saa kom den sisste svemnen,
og livsdagen var slut.
Sov godt der under tuva,
du gjeve Kodalsgut!